در این پادکست وهاب مجیر شاعر و پژوهشگر ادبیات افغانستان را با خود داریم. ناگفته‌های از 15 اگست، قصه‌های بلخ و غصه‌های مهاجرت اشک و لبخند و بحث روی یک سلسله از موضوعات ادبی و موسیقی و اجتماع محور اصلی این پادکست بود.

The Exile Experience: The Transmission of Cultural, Social, and Human Capital Across Generations

Exile is not simply a matter of geographic displacement; it is a deeply layered sociocultural phenomenon that compels individuals and communities to reconstruct their identities, reframe their memories, and renegotiate their relationship with the past. Embedded within this experience is a subtle yet powerful imperative: to safeguard and transmit the accumulated wealth of lived experiences—culture, language, memory, values, and even suffering—to future generations.

This transmission transforms exile from a narrative of loss into a dynamic process of cultural continuity and regeneration. It enables succeeding generations, shaped by the intersection of multiple worlds, to develop a more expansive and nuanced understanding of identity, belonging, and historical consciousness.

تجربه‌های تبعید انتقال اندوخته‌های فرهنگی، هنری، اجتماعی و انسانی به نسل‌های آینده است. تبعید تنها یک جابه‌جایی فیزیکی از مکانی به مکان دیگر نیست، بلکه یک تجربه‌ی پیچیده و چندلایه است که فرد یا جامعه را درگیر بازسازی هویت، حافظه و ارتباط با گذشته می‌کند. در دل این تجربه، نوعی وظیفه و وجدان انسانی وجود دارد. حفظ و انتقال اندوخته‌هایی که از زندگی، فرهنگ، زبان، خاطرات، ارزش‌ها و حتی رنج‌ها شکل گرفته‌اند، این موارد تجربه‌های تبعید را به فرصتی تبدیل میکند برای غنی‌سازی نسل‌های آینده؛ نسلی که با داشتن ریشه در دو جفرافیای متقاوت، می‌تواند نگاه گسترده‌تری به هویت، جامعه و تاریخ داشته باشد