Historia kieleckich ulic. Sienkiewicza cover art

Historia kieleckich ulic. Sienkiewicza

Historia kieleckich ulic. Sienkiewicza

Listen for free

View show details

About this listen

 Ulica Henryka Sienkiewicza to reprezentacyjna ulica Kielc. Zaczęła się tworzyć pod koniec XVII wieku, ale jej rozwój miał miejsce dopiero w latach 20. XX wieku. W okresie od XVII do XVIII wieku zalążek ulicy nie mającej wówczas utwardzonej nawierzchni przebiegał między zabudowaniami mieszczańskimi i posiadłościami biskupów krakowskich. W 1821 roku geometra przysięgły Królestwa Polskiego Marian Potocki przygotował plan przestrzenny zagospodarowania Kielc. Dwa lata później obecna ulica Sienkiewicza została nazwana imieniem Wielkiego Księcia Konstantego Pawłowicza, dowódcy armii Królestwa Polskiego, najważniejszej osoby w Królestwie Polskim. W latach 1825-1844 na ulicy zaczęto kłaść bruk. Było to niezbędne, ponieważ ulica Konstantego prowadziła do państwowych urzędów. Nadal była to jednak pryncypalna ulica Kielc. Po wybuchu powstania listopadowego ulicę Księcia Konstantego zaczęto umownie nazywać Pocztową - od znajdującego się przy niej budynku poczty. Wówczas zaczęła się stawać reprezentacyjną ulicą Kielc. W 1840 roku powstał przy niej dom ze stajniami, zajazdem i salą teatralną. Znajdowała się przy niej także hipoteka, poczta, a potem także szkoła. Natomiast w 1877 roku przemysłowiec Ludwik Stumpf rozpoczął budowę teatru zwanego potem teatrem Ludwika (obecnie Teatr im. Stefana Żeromskiego). - Ulica Henryka Sienkiewicza powstawała fragmentami. Jej pierwszym odcinkiem był fragment od Gmachu Leonarda, dzisiaj jest tam Kieleckie Centrum Kultury, do obecnej ulicy Hipotecznej. Wówczas w Gmachu Leonarda znajdował się krakowski urząd gubernialny. Impulsem do rozwoju ulicy Sienkiewicza była budowa kilku ważnych budynków. Domu hipoteki i poczty, a następnie kościoła ewangelickiego. I to przez kilkadziesiąt lat była ulica Sienkiewicza. Do obecnej ulicy Małej wiodła natomiast nie ulica, przy której znajdowały się budynki, ale droga, przy której właściwie nie było zabudowań. W 1900 roku wybudowany został hotel Bristol oraz kamienica Kłodawskich znajdująca się powyżej obecnej siedziby teatru. Wówczas obecna ulica Sienkiewicza zaczęła zyskiwać na znaczeniu – mówi Krzysztof Myśliński, Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków. - Na początku XX wieku ulica Sienkiewicza sięgnęła rzeki Silnica. Dalej były pola. Ok. 1900 roku powstał most nad Silnicą i ulica zaczęła się zabudowywać. Na skrzyżowaniu z obecną ulicą Paderewskiego powstał także secesyjny budynek banku – dodaje Krzysztof Myśliński. Dalszy rozwój ulica Sienkiewicza zawdzięcza uruchomieniu linii kolejowej Iwanogrodzko-Dąbrowskiej. Zaczęła bowiem pełnić funkcję łączącą Kielce z dworcem kolejowym umożliwiając transport towarów przywiezionych pociągami na plac bazarowy, czyli obecny plac Wolności. - Przed pierwszą wojną światową ulica Sienkiewicza sięgnęła już dworca kolejowego, ale główny szlak komunikacyjny do stacji wiódł wówczas ulicą Czarnowską – dodaje Krzysztof Myśliński. W 1919 roku ulica otrzymała obecną nazwę - Henryka Sienkiewicza. Podczas II wojny światowej niemieccy okupanci nadali jej jednak nazwę Bahnhofstrasse (Kolejową). Ulica Sienkiewicza wróciła na mapę Kielc po drugiej wojnie światowej. W latach 50. XX wieku przy ulicy Sienkiewicza powstał zespół architektoniczny Sienkiewiczowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej, a na początku XXI wieku ulica przeszła modernizację stając się deptakiem miasta. Ulica Sienkiewicza ma ok. 1 250 metrów i łączy dworzec kolejowy z placem Moniuszki. Przy reprezentacyjnym deptaku Kielc znajdują się wyróżniające się pod względem architektonicznym budynki kościoła ewangelickiego, hipoteki, teatru im. Stefana Żeromskiego (dawny Hotel „Polski” ufundowany przez rodzinę Stumpfów) oraz hotelu Bristol. Przy miejskim deptaku stoi również pomnik patrona ulicy - laureata Nagrody Nobla Henryka Sienkiewicza.
No reviews yet
In the spirit of reconciliation, Audible acknowledges the Traditional Custodians of country throughout Australia and their connections to land, sea and community. We pay our respect to their elders past and present and extend that respect to all Aboriginal and Torres Strait Islander peoples today.