Showing results by narrator "ธิตินันท์ ชนินทร์วงศ์" in All Categories

"ความรัก" … เป็นสิ่งที่ใครจะบีบบังคับให้เกิดขึ้นไม่ได้ ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เล็กจนโต หม่อมฉันถูกสอนให้รู้จักคน รู้จักค่าของคน และรู้จักวิธีใช้คน และค่าของคนนี้เอง ก็สอนให้หม่อมฉันรู้จักเลือก "ค่าของความรัก" ด้วยหม่อมฉันแน่ใจว่า ยามใดที่หม่อมฉันมีทุกข์ ยามนั้น ผู้หญิงที่หม่อมฉันเลือกสรรแล้ว จะช่วยปลอบโยนด้วยหัวใจของมิตร… ด้วยหัวใจรักที่ยอมทุกข์ด้วยกันเสมอ…

"คุณมีเหตุผลของคุณ ผมมีหัวใจของผม" … ฝ่ายหนึ่ง… มากไปด้วยทิฐิและความเกลียดชัง อีกฝ่ายหนึ่ง… ในความเกลียด ในความชิงชัง เขาได้ใช้ความรักเป็นเครื่องหักล้างตลอดมา และทะนงตัวพอที่จะรับความผิดหวังแต่เพียงเงียบๆ… "ชั่วชีวิตของคนเรา หากจะเลือกรักใครได้สักคน ด้วยหัวใจทั้งหมด ผมก็ได้เลือกแล้ว และถ้าผมจะต้องได้รับความทรมานเพราะรักใครสักคนหนึ่ง ผมก็ยินดี ผมรักคุณ… ถึงยังไงๆ ก็ยังรักอยู่นั่นเอง รักทั้งๆ ที่รู้ว่าคุณไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกับผมเลย" …

"คุณมีเหตุผลของคุณ ผมมีหัวใจของผม" … ฝ่ายหนึ่ง… มากไปด้วยทิฐิและความเกลียดชัง อีกฝ่ายหนึ่ง… ในความเกลียด ในความชิงชัง เขาได้ใช้ความรักเป็นเครื่องหักล้างตลอดมา และทะนงตัวพอที่จะรับความผิดหวังแต่เพียงเงียบๆ… "ชั่วชีวิตของคนเรา หากจะเลือกรักใครได้สักคน ด้วยหัวใจทั้งหมด ผมก็ได้เลือกแล้ว และถ้าผมจะต้องได้รับความทรมานเพราะรักใครสักคนหนึ่ง ผมก็ยินดี ผมรักคุณ… ถึงยังไงๆ ก็ยังรักอยู่นั่นเอง รักทั้งๆ ที่รู้ว่าคุณไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกับผมเลย" …

"ความรัก" … เป็นสิ่งที่ใครจะบีบบังคับให้เกิดขึ้นไม่ได้ ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เล็กจนโต หม่อมฉันถูกสอนให้รู้จักคน รู้จักค่าของคน และรู้จักวิธีใช้คน และค่าของคนนี้เอง ก็สอนให้หม่อมฉันรู้จักเลือก "ค่าของความรัก" ด้วยหม่อมฉันแน่ใจว่า ยามใดที่หม่อมฉันมีทุกข์ ยามนั้น ผู้หญิงที่หม่อมฉันเลือกสรรแล้ว จะช่วยปลอบโยนด้วยหัวใจของมิตร… ด้วยหัวใจรักที่ยอมทุกข์ด้วยกันเสมอ…

"อะไร" ที่ลูกสาวเห็นยิ่งย้ำความเข้าใจเดิมให้ทวียิ่งขึ้น แต่ถึงกระนั้น ก็ยังคลางแคลงฉงนอยู่ไม่วาย "อะไร" สิ่งนั้นไม่น่าจะเข้ามาปะปนกับมนุษย์ได้ เพราะแตกต่างกันด้วยชาติภูมิ ด้วยเหตุผล และสิ่งแวดล้อม แต่อะไรล่ะ ที่ทำให้เห็นบ่อยครั้งผิดแผกจากผู้อื่น คุณดวงแก้วลูบไล้แขนที่ทอดอยู่ข้างเคียงอย่างเบามือ "สิ่งนั้น" จะเป็นอะไรก็ช่าง แต่ที่จะต้องป้องกันไว้คือ…มิให้มายื้อแย่งผู้ที่เป็นที่รักไปได้ คุณดวงแก้วยินดีที่จะทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิต

มีเด็กชายชาวอิตาลีมอมแมมเสื้อผ้าเก่าขาดคนหนึ่ง หิวกระหาย แต่ไม่มีใครให้เงินเขาเลย เขาเดินไปหารูปปั้นหมูป่าทองแดง คุกเข่าลง โอบมือไว้รอบคอเพื่อดื่มน้ำจากพวยปาก และเขาก็ขึ้นไปบนหลังของหมู และผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว กลางดึกคืนนั้นหมูป่าทองแดงขยับตัว แล้วพาเด็กชายท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ ตลอด

เรื่องราวของผีเสื้อหนุ่มที่เที่ยวเสาะหาดอกไม้ดีๆ เพื่อมาเป็นเจ้าสาว ดอกไม้สาวที่ยังไม่ได้หมั้นหมายกับแมลงจะนั่งเฉย จึงเลือกได้ยาก ผีเสื้อหนุ่มไม่ได้รู้สึกเพลินเพลิน มันจึงได้บินไปหาดอกเดซี่เพื่อที่จะถามว่าตัวมันนั้นควรเลือกดอกไม้ดอกใด

ชายคนหนึ่งยืนอยู่บนป้อมปราการ มองออกไปเห็นตึกหลังหนึ่งดูทะมึน ในนั้นมีนักโทษถูกขังอยู่… มาติดตามฟังมุมมองของชายผู้เป็นอิสระและชายผู้ถูกคุมขังได้ใน ภาพจากกำแพงเมือง

ทุกๆ ครั้งที่เด็กดีตายลง เทพบุตรจะลงมาสู่โลกมนุษย์ อุ้มเด็กน้อยคนนั้นไว้แล้วพาเด็กน้อยบินไปยังทุกแห่งหนที่เขาชอบใจในยามที่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วจากนั้นเทพบุตรจะเก็บดอกไม้กำใหญ่ไปด้วยเพื่อมอบแก่พระเป็นเจ้า

เรื่องราวของนักศึกษาที่ไม่มีสมบัติติดตัว เขาอาศัยอยู่ในห้องใต้หลังคาที่บ้านของเจ้าของร้านขายของชำ ก็อบลินได้ผูกมิตรกับเจ้าของร้านเพราะทุกๆปีในวันคริสต์มาสเขาจะได้รับข้าวต้มใส่เนยก้อนหนึ่งลงไปในชาม

เรื่องราวของพระราชาที่มีพระโอรสทั้งหมด 11 พระองค์ และพระธิดา 1 พระองค์ นามว่า เอลิเซ่ เจ้าชายทั้งหลายนั้นเพียบพร้อมทุกประการ เอลิเซ่ผู้เป็นน้องสาวก็เช่นกัน เด็กๆ ทั้งหลายอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเสมอมา ทว่าพระบิดานั้นเป็นกษัตริย์ที่หลงไปแต่งงานกับราชินีผู้ชั่วร้ายซึ่งไม่มีความปรานีต่อเด็กๆ แต่อย่างใด ตั้งแต่วันแรกที่นางเข้ามา ทั้งปราสาทนั้นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย นางได้ส่งเอลิเซ่ให้

เรื่องราวของเสียงระฆังอันไพเราะสุดลึกลับที่ผู้คนทั้งหลายได้ยินกันเสมอ แต่ไม่มีใครทราบเลยว่าแหล่งต้นกำเนิดเสียงอยู่ที่ไหน ผู้คนต่างสันนิษฐานว่าน่าจะมีโบสถ์อยู่กลางป่าจึงมีเสียงระฆังอันไพเราะนี้ดังออกมา พระเจ้าจักรพรรดิรู้สึกสนใจว่าเสียงระฆังนี้ดังมาจากไหน ตรัสว่าถ้าใครค้นพบต้นเสียงจะทรงแต่งตั้งให้เป็น "นายระฆังแห่งพิภพ" ผู้คนมากมายจึงเข้าป่าไปค้นหาต้นเสียง มาติดตามฟังกันว่าต้นเสียงระฆังอันไพเราะนั้นมาจากที่ใด แล้วใครจะเป็นผู้ค้นพบ

เรื่องราวของดวงดาวที่สดใสที่สุดซึ่งส่องแสงสุกปลั่งในยามเช้า เป็นเวลานับพันปีแล้วที่มันได้อยู่ร่วมกับโลก ได้มองเห็นสิ่งต่างๆ และเรื่องราวต่าง ลองมาฟังเรื่องราวต่อไปนี้ของมันดูว่า มันต้องพบเจอกับเรื่องใดบ้าง มีเรื่องราวใด ของใครคนได้ที่มัน

เรื่องราวของคาเรน เด็กสาวฐานะยากจนผู้หลงใหลในรองเท้าแดง แม่ของเธอรักและสงสารลูกสาวที่ไม่ค่อยจะมีข้าวของดีๆ ใช้ จึงตัดเย็บรองเท้าแดงให้กับลูก น่าเสียดายที่แม่ป่วยและตายจากไป แต่แทนที่จะระลึกถึงแม่ คาเรนเอาแต่ตื่นเต้นกับรองเท้าแดงและสวมใส่มันทั้งๆ เป็นวันศพของแม่ตัวเอง โชคดีของคาเรน สุภาพสตรีชราผู้เมตตาขับรถผ่านมาเห็นเธอเข้า จึงรับเธอไปเลี้ยงดู แต่หญิงชราไม่ชอบรองเท้าแดงและไม่อนุญาตให้คาเรนสวมใส่เข้าไปในโบสถ์เพราะคิดว่ามันไม่เหมาะสม แต่คาเรนกลับไม่เชื่อฟัง ความหลงใหลรองเท้าแดงทำให้เธอแอบใส่รองเท้าอยู่

เรื่องราวของชาวเอลฟ์ซึ่งได้จัดงานเลี้ยงขึ้นที่หุบเขาของพวกตน เพื่อให้บรรดาก็อบลิน และโทรลได้เลือกเจ้าสาวจากบุตรสาวของราชาเอลฟ์ หญิงสาวเหล่านี้แม้จะงดงาม แต่กลับโหดร้ายเป็นที่สุด บรรดาผี ปิศาจต่างๆ ได้รับเชิญไปงานนี้ด้วย บรรยากาศในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความน่ากลัว อาหารการกินก็น่าหวาดผวา… ภายในงานราชาเอลฟ์ได้ให้บุตรสาวออกมาโชว์ความแปลกให้ราชาโทรลและบุตรชายได้เห็น เพื่อเลือกไปเป็นเจ้าสาว ราชาและลูกชายจะถูกใจลูกสาวของเอลฟ์หรือไม่ ลูกสาวคนใดจะได้เป็นเจ้าาวบ้าง เรื่องราวจะจบลงเช่นไร ติดตามฟังกันได้ใน หุบเขาเอลฟ์

เรื่องราวของเจ้าชายจากอาณาจักรเล็ก ๆ ยากจนที่ต้องการแต่งงานกับเจ้าหญิงจากอีกดินแดนหนึ่ง เจ้าชายได้ส่งดอกไม้และนกไนติงเกลไปเป็นของกำนัลก่อนที่ พระองค์เดินทางไปยังเมืองของเจ้าหญิง แต่ไม่ต้องการให้ใครจำได้จึงปลอมตัวให้หน้าตามอมแมม และได้รับหน้าที่จากจักรพรรดิให้ไปเป็นคนเลี้ยงหมู มาติดตามฟังกันว่า เจ้าชายจะลองใจเจ้าหญิงด้วยวิธีใด จะมีเหตุการณ์ตื่นเต้นใดบ้าง และทั้งสองคนจะได้แต่งงานกันหรือไม่ ใน เจ้าชายเลี้ยงหมู

เรื่องราวของนกกระสาครอบครัวหนึ่งซึ่งประกอบด้วยพ่อนก แม่นก และบรรดาลูกนกตัวเล็กๆ พวกมันถูกเด็กกลุ่มหนึ่งร้องเพลงที่มีเนื้อหาว่าลูกนกทั้งหลายจะโดนกระทำบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอันตราย บรรดาลูกนกกลัวมาก แม่นกต้องคอยปลอบใจไม่ให้ไปสนใจ แต่เด็กๆ พวกนั้นก็ยังมาร้องเพลงขู่ทุกวัน สิ่งเดียวที่พ่อและแม่นกทำได้คือปลอบและคอยหาอาหารให้ลูกกินจนเติบใหญ่เพื่อรอคอยวันที่จะสอนให้ลูกนกบิน เมื่อพวกมันบินได้ก็จะไม่มีใครมาทำอะไรได้ …

มีต้นกุหลาบแสนสวยต้นหนึ่งที่ออกดอกเต็มต้น ในดอกที่สวยที่สุดนั้นมีภูตน้อยตนหนึ่งอาศัยอยู่ มันตัวเล็กมากจนตาของมนุษย์มองไม่เห็น มันใช้ชีวิตในซอกกลีบกุหลาบ ภูตน้อยนั้นเหมือนกับลูกมนุษย์น้อยๆ มีปีกที่ยาวจากไหล่จรดเท้า ในห้องกุหลาบที่มันอาศัยนั้นก็หอมตลบอบอวล กลีบที่กั้นห้องก็งดงามและโปร่งแสง

ไม่มีใครเลยในโลกที่จะสามารถเล่านิทานได้หลายเรื่องเท่ากับโอเล่ลูกอจจ์ และเรื่องที่เขาจะเล่าก็มีมากมาย แต่เขาจะเล่านิทานได้ก็ต่อเมื่อเด็กๆ ขึ้นไปนอน และหลับแล้วเท่านั้น เขาจะนั่งลงข้างเตียงแล้วเล่านิทานให้เด็กๆ ฟัง มีเด็กน้อยคนหนึ่งที่โอเล่ ลูกอจจ์ได้ไปเยี่ยมเยียนเป็นประจำในทุกค่ำคืนตลอดสัปดาห์ นั่นคือไฮอัลมาร์ ตลอด 7 วัน โอเล่

คืนหนึ่ง ความตายได้พรากเด็กที่กำลังป่วยไป ก่อนที่เด็กจะตาย แม่ได้เห็นชายชราเข้ามาในบ้านพูดคุยกันได้ครู่หนึ่งนางก็เผลอหลับไป เมื่อตื่นขึ้นมาลูกของนางและชายชราก็หายไปแล้ว แท้จริงแล้วชายชราคือยมทูต… ผู้เป็นแม่เสียใจมากได้วิ่งออกจากบ้านเพื่อตามหาลูก ระหว่างทางไม่ว่านางพบกับอะไรนางก็ยอมเสียสละทุกสิ่งได้เพื่อให้ได้เบาะแสว่าลูกนางไปทางไหน ไม่ว่าจะเป็น เลือด ดวงตา แม้กระทั่งผมของนาง… นางมายังสถานที่ที่ยมทูตใช้เก็บดอกไม้และต้นไม้