Send us a text

Czasami największe zmiany zaczynają się od najprostszych rzeczy.
Od otwarcia drzwi szafy.
Od złożenia swetra.
Od decyzji, że nie wszystko, co mamy, musimy zatrzymywać.

W tym cichym, jesiennym odcinku zapraszam Cię do spokojnej opowieści o porządkach — tych w szafie i tych wewnątrz siebie. O tym, że gdy robimy miejsce na półkach, robimy też miejsce w głowie. O tym, że puszczanie jest częścią życia — potrzebną, uzdrawiającą, pełną wdzięczności.

To historia o miękkich swetrach pachnących lawendą, o powolnych rytuałach zmiany i o spokoju, który przychodzi, gdy przestajemy trzymać się tego, co już nam nie służy.
Ciepła herbata, delikatna muzyka w tle i myśl, że mniej naprawdę może znaczyć więcej.

Zwolnij.
Posłuchaj.
Zrób miejsce — na nowe, na lekkie, na prawdziwe.

Dzisiejszy odcinek kończy sezon "Jesiennych opowieści". Już niedługo zapraszam Cię na kolejną "Zimową edycje" podcastu slowstoryl.

Support the show

Jeśli ta opowieść Cię ukoiła, zostaw ocenę albo udostępnij ją komuś bliskiemu.

Odwiedź też mój Instagram @slowstory.pl

Dziękuję, że za mną jesteś!

Send us a text

Czy potrafisz dać sobie prawo do nicnierobienia — bez wyrzutów sumienia, bez planu, bez pośpiechu? W dziewiątym odcinku slowstory zapraszam Cię do spędzenia cichej, deszczowej niedzieli — takiej, w której dom pachnie herbatą jaśminową, woda w wannie koi ciało, a cisza staje się najczulszym towarzyszem.
To opowieść o odpoczynku, o byciu dla siebie dobrym opiekunem, o tym, że spokój nie jest luksusem, ale potrzebą, którą warto pielęgnować.

Usiądź z kubkiem ciepłego napoju, otul się kocem i posłuchaj historii, która przypomni Ci, że troska o siebie to nie egoizm — to najczystsza forma miłości i równowagi.

Bo jeśli my sami o siebie nie zadbamy… to kto?

Support the show

Jeśli ta opowieść Cię ukoiła, zostaw ocenę albo udostępnij ją komuś bliskiemu.

Odwiedź też mój Instagram @slowstory.pl

Dziękuję, że za mną jesteś!

Send us a text

Czy można zatrzymać lato? Może w zapachu dojrzewających pomidorów, może w świeżych listkach bazylii, może w tym prostym geście — kiedy zakręcamy słoik i słyszymy ciche klik.

Ten odcinek to opowieść o kuchni wypełnionej ciepłem dnia, parą unoszącą się znad garnka i słońcem, które wciąż zagląda przez okno. O dłoniach zajętych prostą pracą, o rozmowach prowadzonych między pomidorami i ziołami, o tym, że czasem to właśnie wtedy czujemy się najbardziej potrzebni.

Bo w gotowaniu dla bliskich, w porządkowaniu kuchni i w korzystaniu z tego, co daje nam natura, jest coś głęboko ludzkiego — cicha radość troski, wdzięczność za obfitość, uczucie, że życie toczy się w rytmie, który wcale nie musi być szybki.

Czasem najprostsze czynności stają się najpiękniejszym rytuałem.

Bo przecież to, co zrobione z miłością, trwa najdłużej. 🍅🌿

Support the show

Jeśli ta opowieść Cię ukoiła, zostaw ocenę albo udostępnij ją komuś bliskiemu.

Odwiedź też mój Instagram @slowstory.pl

Dziękuję, że za mną jesteś!