Ozan, bir prodüktör, ses mühendisi ve son bir senedir DJ sahnelerine başlayan bir müzisyen. Buraya kadar her şey normal, ancak şarkı yapmak, yaptıktan sonra tanıtmak, insanlara dinletmek gibi yayın sonrası stresleri yaşamaya da devam eden biri. Hem DJ kariyerinde kendine çalacak bir mekan bulmak hem de mühendis olarak çalıştığı parçaların insanlarca keşfedilmesini beklemek bugünlerin özeti halinde. Başarılı bir müzik anlayışının yanında gelmesi gereken pazarlama taktikleri, ses mühendislerinin müzikten uzaklaşmalarına neden oluyor. Algoritmanın belirlediği dinleyici kitlelerine ulaşmak veya ulaşmamak, işte tüm mesele bu.

*************************************************************************************************************

Ozan is a producer, sound engineer, and musician who has started DJing in the last year. So far, so good, but he also continues to experience the post-release stress of making songs, promoting them, and getting people to listen to them. Finding a venue to play at as a DJ, and waiting for the tracks he's engineered to be discovered by the public – that's the essence of his current situation. The marketing tactics that should accompany a successful understanding of music are causing sound engineers to distance themselves from music itself. Reaching or not reaching the audience defined by the algorithm – that is the question.

Tiyatrocu kimliği ile sahne önünde, kültür sanat emekçisi olarak gezdiğimiz, gördüğümüz, dinlediğimiz festivallerin sahne arkasında çalışan Elif, aslında hukuk mezunu. Yine de hukukçu kimliğinden sıyrılarak tiyatroda kendine yer edinmek isterken karşılaştığı manzara hiç hoşuna gitmiyor. Yaş sınırına sahip konservatuvarlar, çağdaş ve kapsayıcı bir eğitim vermekten uzak olan özel akademiler olsa da, diğer yanda kendi emekleriyle kurdukları kumpanya ve inadına öğrenme istekleri tüm bu tutkuyu canlı tutuyor. Sonrasında ise daha önemli bir konu ortaya çıkıyor: tiyatroyu izlemek isteyenleri bulmak :))

***************************************************************************************************************************

Elif, who works both on stage as a theater professional and behind the scenes at the festivals we visit, see, and listen to as a cultural and artistic worker, is actually a law graduate. However, while she tries to make a name for herself in theater by shedding her legal background, she doesn't like the situation she encounters. Conservatories with age restrictions, private academies far from providing contemporary and inclusive education – all these challenges keep her passion alive thanks to the theater company she encountered with colleagues own efforts and their unwavering desire to learn. Then, a more important issue arises: finding people who want to watch the theater performance. :))

Görsel tasarım üzerine yoğunlaşan Bilge Abur, akademideki resim atölyesinden sonra çağdaş sanat p*yasasında yer edinmeye çalışıyor, çünkü ek işler olmadan hayatını devam ettirmek istiyor. Diğer yandan ise akademi genç mezunlarına eskisi kadar alan tanımıyor, ama Fındıklı rıhtımı yine de dert ortaklarını bulmak için biçilmiş bir kaftan… Mahallenizin sanatçısını destekleyiniz, çünkü onlar sadece boyama yapmıyorlar!

***************************************************************************************************************************

Bilge Abur, who focuses on visual design, is trying to establish herself in the contemporary art m*rket after the painting atelier at the academy, because she wants to make a living without having to do side jobs. On the other hand, the academy doesn't offer as many opportunities to its young graduates as it used to, but the Fındıklı pier is still the perfect place to find like-minded people... Support your local artist, because they don't just paint!

Müzik sektöründe çalışmak her zaman sahne üstünde olmak değildir, çoğu zaman uykusuz gecelerin, bitmeyen sahne kurulumlarının ve otel transferlerinin arasında yine de mutlu olmaya devam etmektir. Zaman zaman derin mutsuzluklar da yaratan bu sektöre dahil olan Ece, bir Yaratıcı İçerik Direktörü, ve bu ismin çok daha fazlası aslında. İşini severek yapmaya devam etmek için terapiye giden ve kendini gerçekleştirmek uğruna “kehanetini bozan” çok ilham verici birisi. İlişki problemleri için bile çok zor dahil olduğumuz terapi sürecini işine tekrar sarılmak için kullanan bu diva’yı kutluyoruz!

****************************************************************************************************************************

Working in the music industry isn't always about being on stage; it's about finding happiness amidst sleepless nights, endless stage setups, and hotel transfers. Ece, a Creative Content Director who has been involved in this industry, which can sometimes be deeply unfortunate, is so much more than that. She's an inspiring person who goes to therapy to continue loving her work and "breaks her own prophecy" for the sake of self-fulfillment. We congratulate this diva for using therapy, a process we find difficult even for relationship issues, to reconnect with her work!

Pırıl, konser organizasyonlarının tam kalbinde bir kültür endüstrisi çalışanı olarak bu sene bizlerin birbirinden yetenekli sanatçıları dinlemesini sağladı. Ancak bunu yaparken kriz anlarındaki sakinliği, sektörden yetişen ve yetiştiren biri olarak varlığı ile birçok grubun takdirini kazandı. Sahneleri izlerken o sahneleri kuranların da unutulmadığı bir dünya için… Canlı müzik sektörüne daha fazla genç kadını kazandırmalıyız.

****************************************************************************************************************************

Pırıl, as a cultural industry professional at the very heart of concert organizations, enabled us to enjoy many talented artists this year. While doing so, she earned the appreciation of many groups with her calmness during moments of crisis and her presence as someone who both emerges from the sector and helps nurture it. For a world where the people who build the stages are not forgotten while we watch them…We must bring more young women into the live music industry.

Ressam ve fotoğrafçı Gökçe, Berlin’e taşındığı son iki seneyi anlattı. Türkiye’den göç eden sanatçıların buhranları ve Berlin’deki bütçe kesintileri sonucunda gittikçe daralan sanat endüstrisi aynı zamanda kendi şehri olan İstanbul’da da hissediliyor. Birkaç kişinin fırçasına emanet olan yarışmalar, tekelleşen galeriler ve bir türlü kendine yer bulamayan genç sanatçılar… Yine de bir öğretmen, bir onaylanan vize, çekmeceden çıkan bir analog kamera bazen hayatın kırılma noktasını belirler. Bu da öyle bir an.

****************************************************************************************************************************

Painter and photographer Gökçe talked about the last two years he moved to Berlin. The art industry, which is shrinking as a result of the depressions of the artists who migrated from Turkey and the budget cuts in Berlin, is also felt in its own city, Istanbul. Competitions entrusted to the brush of a few people, monopolizing galleries and young artists who can't find a place for themselves... Yet a teacher, an approved visa, an analog camera coming out of the drawer sometimes determine the breaking point of life. This is such a moment.

Sevgili prodüksiyon çalışanı Neşe Deniz Demirdöven ile moda, tiyatro, konser ve festival organizasyonlarında sahne arkasında çalışmanın gerçeklerini konuştuk. Asla bitmeyen mesailer, emek sömürüsü ve erkeklerin asla bitmeyen ego savaşı altında ezilen genç kadınlar, tabii ki prodüksiyon yapabiliyorlar! Yine de bir sendikalaşma, çalışanların korunması ve deneyim aktarımı günümüzün en önemli problemi olarak kalmaya devam ediyor… Biz değiştirene dek!

****************************************************************************************************************************

We spoke with beloved production worker Neşe Deniz Demirdöven about the realities of working behind the scenes in fashion, theater, concert, and festival organizations. Young women, crushed by never-ending overtime, labor exploitation, and men's never-ending ego battles, can, of course, produce! Yet, unionization, worker protection, and the transfer of experience remain the most pressing issues of our time… Until we change!

Sevgili dostum ve müzisyen Ahmet Alan, Van’da başlayan ve İstanbul’a uzanan yolculuğunu anlatıyor. Nota bilmeden girilen sınavlar, bir gecede Türk Marşı… Sonuçta genç bir müzisyen olan Ahmet, grupları adına kayıt almak, albüm yayınlamak ve kendi müziğini yurtdışına çıkartmanın yollarını arıyor. Biraz gülüyoruz biraz da Ahmet masada ritim tutarak şovunu yapıyor…

****************************************************************************************************************************

My dear friend and musician Ahmet Alan recounts his journey, which began in Van and extended to Istanbul. Exams taken without knowing the notes, the Turkish March in one night… After all, Ahmet, a young musician, is looking for ways to record for his bands, release albums, and export his own music. We laugh a little, and Ahmet puts on a show by tapping the rhythm on the table.