In Markus 6:30-44 zien we hoe Jezus een grote menigte voedt met slechts vijf broden en twee vissen. De discipelen zagen vooral de schaarste en stelden de praktische vraag hoe zoveel mensen ooit gevoed konden worden. Jezus keek echter niet naar wat ontbrak, maar naar wat er wél was, en Hij bracht dat kleine in Gods handen. Door te zegenen en te breken, werd het weinige overvloedig en bleef er zelfs meer over dan waarmee men begonnen was. Dit wonder laat ons zien dat God niet alleen voorziet in onze noden, maar dat Zijn voorziening vaak verder gaat dan wij durven verwachten. Waar wij tekort zien, ziet Hij mogelijkheden. Het daagt ons uit om te vertrouwen op Zijn zorg, om ons kleine beetje in geloof bij Hem te brengen en om te ontdekken dat Hij overvloed kan geven die ook een zegen wordt voor anderen.

God is niet alleen bezorgd over onze fysieke gezondheid maar ook over onze innerlijke gezondheid, onze emoties, onze gedachten… Iedereen die lang genoeg leeft komt momenten of seizoenen tegen van angst, onzekerheid, bezorgdheid, eenzaamheid, woede, emotionele pijn; veroorzaakt door anderen in ons leven, door omstandigheden, of soms door onze eigen fout keuzes.

Naast verhalen van hoe Jezus mensen geneest, bracht Jezus ook emotioneel herstel waar Hij mensen ontmoette. In Marcus 5 lezen we over een vrouw die lijdt aan bloedverlies. De emotionele en relationele gevolgen van deze aandoening moeten enorm geweest zijn voor deze vrouw. Zij leefde aan de rand van de maatschappij letterlijk en figuurlijk, beschouwd als minderwaardig. Jezus geneest haar fysiek, maar het gaat veel verder dan dat. Hij ziet haar, Hij geeft haar aandacht en waarde. De Messias, Zoon van God ziet deze vrouw en voor Hem is ze veel waard.

Wanneer de discipelen in een storm terechtkomen en angstig worden, stilt Jezus de storm; Hij stilt de storm op het meer, maar ook de storm in hun hart. Ook wanneer Petrus verteerd wordt door schuldgevoelens na zijn verraad brengt Jezus herstel.

God kent en ziet onze emoties. Hij verwelkomt ze. Doorheen de psalmen (ook in Ps. 61) zien we mensen, bidders, aanbidders die God aanroepen, die eerlijk zijn tegenover God over hoe ze zich voelen. In het midden van de storm is God onze rots, onze toren (bescherming), onze toevlucht (bescherming), onze tent (aanwezigheid), een beschutting (voorziening) en degene die herstel wilt brengen; doorheen een wonder en doorheen een proces naar herstel.

In Marcus 4:35-41 lezen we hoe Jezus de storm op het meer tot bedaren bracht. De discipelen waren in paniek en riepen uit: “Meester, kan het U niets schelen dat wij vergaan?” Jezus stond op, sprak de storm toe en er kwam een grote stilte. Daarna confronteerde Hij hen met de vraag: “Waarom zijn jullie zo bang? Hebben jullie nog geen geloof?” Dit moment laat zien dat geloof groeit wanneer we Jezus vertrouwen, ook als omstandigheden ons overweldigen. In Matteüs 8:5-13 ontmoeten we de Romeinse centurio die geloofde dat Jezus slechts één woord hoefde te spreken en zijn knecht zou genezen. Jezus was verbaasd over dit geloof en zei: “Zo’n groot geloof heb Ik zelfs in Israël niet gevonden.” Deze twee verhalen samen tonen ons dat geloof groeit door te erkennen wie Jezus werkelijk is: Heer over de natuur, ziekte en dood. Hij is de God die geneest en bevrijdt.

Filemon mag dan misschien wel de kortste brief zijn van Paulus, toch is zijn impact over hoe we als gelovigen met elkaar moeten omgaan, revolutionair te noemen. Paulus daagt Filemon uit om zijn weggelopen slaaf Onesimus terug in huis te nemen en om hem niet langer als zijn slaaf en eigendom te behandelen maar om hem als zijn broeder in Christus te omarmen. Dit terwijl Filemon volgens het Romeins recht en gebruik, Onesimus zwaar kon straffen tot zelfs ombrengen voor het plegen van de misdaad tegen hem als zijn meester.

Paulus eindigt zijn brief aan Titus in hoofdstuk 3 met het belang te onderschrijven van Gods genade. Het is door genade dat christenen een dieper geestelijk en moreel niveau ontvangen hebben dan voor hun bekering. Dit wil echter niet zeggen dat gelovigen moeten neerkijken op niet gelovigen of op de overheid die vaak andere waarden en normen er op na houden. Mensen die Jezus volgen, zijn nieuwe mensen geworden, hierbij wordt de genade in hen steeds zichtbaarder voor anderen. Christenen dragen de alles veranderende liefde en genade uit van God en tonen zo het koninkrijk van God. De roeping die elke christen ontvangt over zijn leven is niet slechts om te stoppen met het vertonen van slecht gedrag. Maar door het kwade te overwinnen, door het doen van goede daden in alle nederigheid. God heeft ons uitgekozen om actief de wereld te veranderen ten goede.

Paulus sprak verschillende groepen aan in de kerken van Kreta om op te staan als voorbeelden van Jezus’ liefde en Zijn genade in Kreta. Het doel van de kerk is volgens Paulus om verandering te brengen in de cultuur van zijn tijd. Niet door in het defensief te gaan ten opzichte van de heersende cultuur, buiten de kerk. Nog door zomaar die cultuur over te nemen en te vermengen met christelijke waarden. Maar door betrokken en verstandig deel te nemen in de heersende cultuur en toch anders te zijn. Het geloof werkt pas overtuigend voor niet gelovigen wanneer het herkenbaar is en tegelijk radicaal anders is. Toegewijd aan andere waarden en een andere God. Dit is de kracht van de aantrekkelijke kerk! Het vraagt moed en wijsheid voor gelovigen om Jezus’ liefde en Zijn genade elke dag opnieuw uit te leven en anderen te wijzen naar wie Jezus is.