Er zijn meer mensen eenzaam dan we zelf denken. Als mensen kampen met gevoelens van eenzaamheid, kan het lijken alsof de hele wereld geconnecteerd is, maar jij de enige bent die is vergeten.

Je hoeft je niet te schamen als je je eenzaam voelt. Eenzaamheid heeft niets te maken met onwaardigheid, het is een signaal van een oningevulde nood; namelijk die van CONNECTIE. God heeft ons zo geschapen, het is dus logisch dat ons lichaam aangeeft dat we niet oke zijn als we niet verbonden zijn met andere mensen.

Eenzaamheid is in de eerste plaats een maatschappelijk probleem door individualisatie in onze Westerse samenleving.

Er zijn factoren die we niet kunnen controleren in het leven, maar we kunnen wel kiezen voor een leven dat connectie en community hoog op onze prioriteitenlijst heeft staan. Als we Gods grootste gebod van onze naaste lief te hebben écht serieus gaan nemen en voor elkaar gaan zorgen als we in moeilijke periodes zitten.

We kunnen in een gevulde kamer zitten, maar ons toch nog eenzaam voelen. We kunnen volle agenda’s hebben en ons toch leeg voelen. We kunnen veel gesprekken hebben, maar toch authentieke connectie missen.

Een grote oorzaak hierin is: ONAFHANKELIJKHEID. We hebben ons leven zo georganiseerd dat we elkaar niet nodig hebben.

Jezus probeerde steeds om zijn publiek uit te dagen om gevers te worden. Niet vanuit een verplichting of onder dwang maar vanuit de kennis dat door te geven er zaken in beweging kwamen en mensenlevens hier beter door werden. Sommige slaagden er niet in om los te komen van hun bezittingen (de rijke jongeman uit Marcus 10), anderen ontdekten de kracht van het geven met vreugde door op te trekken met Jezus (Zacheüs uit Lucas 19). Jezus maakte het duidelijk dat geven niet bedoeld was om aan jouw omgeving te tonen hoe goed je was als gelovige of om eer en respect te ontvangen, maar dat dit net iets tussen jou en God is. In meerdere parabels kwam er steeds de duidelijke boodschap terug dat zij die kinderen van God zijn, altijd bedoeld waren om te geven aan anderen en dus niet alleen voor zichzelf te leven. Jezus gaf uiteindelijk zijn leven voor ons aan het kruis, ook in zijn sterven toonde Hij ons waarom jezelf geven voor een ander altijd leidt tot blijdschap. Ben jij een gever? Ervaar jij blijdschap wanneer je iets kan betekenen voor een ander zonder iets terug te verwachten? Hoe inspireert Jezus jou om te geven met vreugde?

Toen Jezus gevraagd werd wat het belangrijkste gebod was uit de wet, noemde Hij twee aspecten: ‘Hou van God en hou van mensen’. Dit vat kernachtig samen waar de wet van God voor bedoeld was. Toch is deze opdracht een zeer lastige want mensen hebben de slechte gewoonte om andere mensen te kwetsen. Kan je wel echt mensen liefhebben wanneer ze jou kwaad hebben aangedaan? Jezus hield zijn luisteraars steeds voor om de mensen om je heen evenveel lief te hebben als jezelf. Wat indien we meer zouden kijken vanuit het perspectief van de ander. Zou dit ertoe leiden dat we minder snel boos worden op anderen?

Ook het liefhebben van God is niet evident, het vraagt om God steeds op de eerste plaats in jouw leven te zetten. Het liefhebben van God doen we met ons hele zijn: in ons denken en gedachten, in ons diepste binnenste en met onze ziel. Het liefhebben waar Jezus over sprak, kan enkel wanneer we de God van liefde persoonlijk hebben leren kennen in onze levens. Dan kan onze reactie alleen maar zijn om alles te willen teruggeven wat God voor ons heeft gedaan. Wat leer jij van Jezus zijn voorbeeld in het liefhebben van God, de Vader en de mensen om Hem heen?

Jezus ging vaak in confrontatie met de Farizeeërs en schriftgeleerden van zijn tijd. Zij waren de behartigers van de wet en voelden zich hierdoor superieur ten aanzien van mensen die moeite hadden om de wet in zijn volledigheid na te leven. Jezus benadrukte steeds opnieuw het belang van een nederig hart als het vertrekpunt om heilig te gaan leven. Het volgen van regels op zich maakt je niet per se nederig. Ook de leerlingen van Jezus waren in hetzelfde bedje ziek, zij streefden er vaak naar om de beste te willen zijn. Jezus moest deze les dan ook regelmatig herhalen. Het is niet omdat wij vandaag Jezus volgen, dat we hierdoor betere mensen zijn dan zij die zonder God leven. Leerlingen van Jezus streven er net naar om de minst belangrijke te zijn en het belang van anderen voor hun eigen belang te plaatsen.

Wat zou er gebeuren wanneer we erin slagen om onze trots en ego af te leggen? Wat indien je niet langer probeert een positie te verdienen maar om net steeds de mindere te zijn, zodat een ander er beter van wordt. Zouden we dan niet meer rust en voldoening ervaren? Wat leer jij van Jezus' nederig hart?

Lijden is deel van Gods verhaal in de Bijbel. We lezen over een God die een schuilplaats wilt zijn. Die dat was voor mensen doorheen de Bijbel. We zien een God die bevrijdt en geneest, we zien een God die troost en voorziet.

We hebben een God die lijden kende. Jezus was mens, met alle emoties die daarbij komen en heeft geleden aan het kruis. We hebben een God die begrijpt wat pijn is.

We hebben de Heilige Geest die voor ons pleit als we niet weten wat te bidden, die ons in onze zwakheid te hulp komt. (Rom 8:26-27), die de Trooster (2 Korinthe 1:3-4) genoemd wordt.