Er zijn meer mensen eenzaam dan we zelf denken. Als mensen kampen met gevoelens van eenzaamheid, kan het lijken alsof de hele wereld geconnecteerd is, maar jij de enige bent die is vergeten.

Je hoeft je niet te schamen als je je eenzaam voelt. Eenzaamheid heeft niets te maken met onwaardigheid, het is een signaal van een oningevulde nood; namelijk die van CONNECTIE. God heeft ons zo geschapen, het is dus logisch dat ons lichaam aangeeft dat we niet oke zijn als we niet verbonden zijn met andere mensen.

Eenzaamheid is in de eerste plaats een maatschappelijk probleem door individualisatie in onze Westerse samenleving.

Er zijn factoren die we niet kunnen controleren in het leven, maar we kunnen wel kiezen voor een leven dat connectie en community hoog op onze prioriteitenlijst heeft staan. Als we Gods grootste gebod van onze naaste lief te hebben écht serieus gaan nemen en voor elkaar gaan zorgen als we in moeilijke periodes zitten.

We kunnen in een gevulde kamer zitten, maar ons toch nog eenzaam voelen. We kunnen volle agenda’s hebben en ons toch leeg voelen. We kunnen veel gesprekken hebben, maar toch authentieke connectie missen.

Een grote oorzaak hierin is: ONAFHANKELIJKHEID. We hebben ons leven zo georganiseerd dat we elkaar niet nodig hebben.